18 november 2012

Wat autisme voor mij is


Ik heb mijn vaste plek op de bank. Als ik ergens anders zit, is het alsof ik niet in dezelfde ruimte ben, dus dan ben ik niet thuis in mijn eigen huis en word ik zenuwachtig.

Als ik ergens blij over ben of iets interessant vind, kan ik het niet tegenhouden dit iedereen te vertellen en heb ik niet door of dit gepast is en wanneer ik moet stoppen met praten.

Ik kan belangrijke details niet scheiden van onbelangrijke details, dus wanneer ik twee keer hetzelfde verhaal vertel, lijken het twee verschillende verhalen.

Ik zie jou als verschillende personen, wanneer in verschillende omgevingen, dus waarschijnlijk vertel ik jou twee keer dat verhaal.

Als iets niet gaat zoals ik denk dat het zal gaan, heb ik tijd nodig om om te schakelen en te verwerken. Hierdoor mis ik vaak een groot deel van een gebeurtenis of situatie, omdat ik in mijn hoofd nog bezig ben met hoe ik dacht dat het zou gaan, het verwerken en omschakelen.

Ik heb duidelijke instructies nodig, omdat ik anders niet weet wat er van mij wordt verwacht. Als je zegt dat ik de rode kralen in het rode bakje moet doen en de groene kralen in het groene bakje, dan laat ik de gele kralen liggen, al staat er een geel bakje, omdat je niet hebt verteld dat ook de gele kralen in het gele bakje moeten.

Ik houd niet van verandering, omdat ik veel tijd nodig heb dit te verwerken, dat kost energie, geeft veel spanning en overheerst mijn gedachten, oncontroleerbaar.

Ik weet niet wat je denkt. Ik zie niet wat je denkt en hoor niet wat je denkt, als je het mij niet vertelt. Hierdoor begrijp ik je vaak niet, of verkeerd.

Ik heb tijd nodig uit te zoeken wat je bedoelt, omdat dit niet automatisch gaat en als ik het je vraag, kom ik er zelf niet uit.

Ik kijk je niet aan en als ik overprikkeld ben, of overweldigd door wat je met mij doet, zal ik helemaal niet naar je kijken, dit betekent niet dat ik je niet mag of niets met je te maken wil hebben.

Als je met mij praat wanneer er lawaai is in de omgeving waar we zijn, hoor ik je wel, maar moet ik veel moeite doen te verstaan wat je zegt.

Door mijn hoge sensitiviteit raak ik snel vermoeid door overprikkeling. Hierdoor doe ik veel aan stimmen; ik maak vreemde geluidjes met mijn mond, ik beweeg heen en weer, ik wrijf stofjes of mijn vingers over mijn lippen, ik wrijf mijn handen over mijn benen, ik knijp mijn ogen dicht etc. Dit maakt mij rustig en zorgt ervoor dat ik er mee om kan gaan, omdat ik zelf kies welke prikkel ik toelaat.

Als je praat en ik zeg een woord na, waarna ik moet giechelen, heb je waarschijnlijk een grappige toon gebruikt of zit er een dubbele betekenis in het woord, wat ik grappig vind. Vaak gebruik ik dit ook om duidelijk te maken dat ik naar je luister en je begrijp.

Ik denk letterlijk en in plaatjes, maar dit betekent niet dat ik niet weet wat 'de kat uit de boom kijken' betekent.

Ik kan nog uren doorgaan over dit onderwerp, want als ik eenmaal geïnteresseerd ben in iets, vind ik het moeilijk hier niet mee bezig te zijn.

10 opmerkingen:

  1. Dag Asperro, het is allemaal zeer herkenbaar voor mij, Asperger, 62. Alleen doe ik niet aan stimmen. Ik loop gewoon weg en zeg dat ik buiten een sigaretje ga roken. Niemand houd me tegen. Ik vind dat je het leuk uitgelegd heb van die kralen. Door ervaring weet ik dat ik ook wat met die gele moet doen, maar wat? Moeten die gele in het gele bakje, of moeten ze bij het groene bakje in, of moet ik er niets mee doen? Allemaal zeer verwarrend. Daarom vraag ik er nu maar na.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het vragen is inderdaad een goede oplossing. Ik heb zelf heel erg moeite met dingen vragen, omdat ik weet dat het voor NT'ers vanzelfsprekend is en ben bang dom over te komen. Dit in combinatie met mijn angst om dingen verkeerd te doen maakt het soms lastig.

      Verwijderen
  2. Heel herkenbaar in de kinderen hier. Goed weer eens op gewezen te worden

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Herkenbaar!
    Mooi gekozen onderwerpen voor NT'ers, vooral dat van die gele kraaltjes en een bakje.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is ook vooral het kraaltjes-probleem wat dingen zo moeilijk maakt. Hoe weet je wat er van je wordt verwacht als je geen specifieke instructies krijgt? Vooral het feit dat je wéét van jezelf dat je meer informatie nodig hebt, is frustrerend.

      Verwijderen
  4. Hey Asperro,

    Ik heb ook Asperger. Ik vind het grappig dat je bij je algemene informatie hebt gezegd dat je geen vrouw wilt worden genoemd. Ik heb dit ook, alleen ben jij al wat ouder, ik ben bijna 20. Ik vind dat je erg goed hebt omschreven wat er in je omgaat (als reactie op deze post), dat van de kralen herken ik echter niet bij mezelf.

    Groetjes Marleen
    www.autistinbladerdeeg.nl

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo Asperro, ik heb twee dochters met Asperger. Ze zijn nu 10 en 9 jaar oud. Zelf heb ik waarschijnlijk ook Asperger, maar ik wacht nog op het onderzoek. Toch werken voor mij veel dingen anders dan voor hen. Jouw verhaal maakt voor mij weer wat meer duidelijk over hoe mijn dochters de wereld ervaren. Wat je vertelt over de kraaltjes zal ze bijvoorbeeld in de toekomst een deel van het gemopper over opruimen besparen. Dank je wel!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Diverse dingen zijn herkenbaar. Bij iedereen uit autisme zich weer op een net iets andere manier.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hee wat mooi omschreven. Nu ik zelf aan het bloggen ben, rol ik van de een naar de andere blog. Bij sommige blijf ik hangen. Mag ik jou omschrijving gebruiken, voor mijn werk? Onder mijn directe collegas delen en eventuele clienten die ermee te maken hebben?

    Ik werk als hulpverlener. En eigen ervaringen zijn zo veelzeggend.

    Groetjes

    kaatjekoe.blogspot.nl

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tuurlijk mag dat, het internet is gratis, maar zou je dan wel mijn blog willen noemen als een soort promotie zegmaar?

      Groetjes

      Verwijderen