Wat autisme voor mij is

Ik heb mijn vaste plek op de bank. Als ik ergens anders zit, is het alsof ik niet in dezelfde ruimte ben, dus dan ben ik niet thuis in mijn eigen huis en word ik zenuwachtig.

Als ik ergens blij over ben of iets interessant vind, kan ik het niet tegenhouden dit iedereen te vertellen en heb ik niet door of dit gepast is en wanneer ik moet stoppen met praten.

Ik kan belangrijke details niet scheiden van onbelangrijke details, dus wanneer ik twee keer hetzelfde verhaal vertel, lijken het twee verschillende verhalen.

Ik zie jou als verschillende personen, wanneer in verschillende omgevingen, dus waarschijnlijk vertel ik jou twee keer dat verhaal.

Als iets niet gaat zoals ik denk dat het zal gaan, heb ik tijd nodig om om te schakelen en te verwerken. Hierdoor mis ik vaak een groot deel van een gebeurtenis of situatie, omdat ik in mijn hoofd nog bezig ben met hoe ik dacht dat het zou gaan, het verwerken en omschakelen.

Ik heb duidelijke instructies nodig, omdat ik anders niet weet wat er van mij wordt verwacht. Als je zegt dat ik de rode kralen in het rode bakje moet doen en de groene kralen in het groene bakje, dan laat ik de gele kralen liggen, al staat er een geel bakje, omdat je niet hebt verteld dat ook de gele kralen in het gele bakje moeten.

Ik houd niet van verandering, omdat ik veel tijd nodig heb dit te verwerken, dat kost energie, geeft veel spanning en overheerst mijn gedachten, oncontroleerbaar.

Ik weet niet wat je denkt. Ik zie niet wat je denkt en hoor niet wat je denkt, als je het mij niet vertelt. Hierdoor begrijp ik je vaak niet, of verkeerd.

Ik heb tijd nodig uit te zoeken wat je bedoelt, omdat dit niet automatisch gaat en als ik het je vraag, kom ik er zelf niet uit.

Ik kijk je niet aan en als ik overprikkeld ben, of overweldigd door wat je met mij doet, zal ik helemaal niet naar je kijken, dit betekent niet dat ik je niet mag of niets met je te maken wil hebben.

Als je met mij praat wanneer er lawaai is in de omgeving waar we zijn, hoor ik je wel, maar moet ik veel moeite doen te verstaan wat je zegt.

Door mijn hoge sensitiviteit raak ik snel vermoeid door overprikkeling. Hierdoor doe ik veel aan stimmen; ik maak vreemde geluidjes met mijn mond, ik beweeg heen en weer, ik wrijf stofjes of mijn vingers over mijn lippen, ik wrijf mijn handen over mijn benen, ik knijp mijn ogen dicht etc. Dit maakt mij rustig en zorgt ervoor dat ik er mee om kan gaan, omdat ik zelf kies welke prikkel ik toelaat.

Als je praat en ik zeg een woord na, waarna ik moet giechelen, heb je waarschijnlijk een grappige toon gebruikt of zit er een dubbele betekenis in het woord, wat ik grappig vind. Vaak gebruik ik dit ook om duidelijk te maken dat ik naar je luister en je begrijp.

Ik denk letterlijk en in plaatjes, maar dit betekent niet dat ik niet weet wat 'de kat uit de boom kijken' betekent.

Ik kan nog uren doorgaan over dit onderwerp, want als ik eenmaal geïnteresseerd ben in iets, vind ik het moeilijk hier niet mee bezig te zijn.