Comfort zone

Wanneer je niets meer te verliezen hebt en het niet eens bent met hoe je leven eruit ziet, wat doe je dan? Je kunt je vasthouden aan de dingen die je al lang bent verloren en proberen ze terug te krijgen, maar je weet dat dat alleen maar pijn zal doen. Dan kun je beter accepteren dat het voorbij is, dat je leven er niet meer hetzelfde uitziet en dat alles altijd zal blijven veranderen. En als je zelf de keuze wilt hebben over veranderingen, dan zul je daar wat voor moeten doen. Blijf je in het comfortabele hangen en stel je de teleurstelling uit, of kies je ervoor om iets van je leven te maken? Heb je liever spijt van de dingen die je niet hebt gedaan, of van de dingen die je wel hebt gedaan?

Ik koos ervoor om mijn angst in de ogen aan te kijken, dubbele overwinning, en mijn leven te veranderen. Ik heb mijn spullen gepakt en ben naar de andere kant van Nederland verhuisd. Ik had geen reden meer om te blijven hangen in het comfortabele wat al lang niet meer zo comfortabel was. Ik had hoe dan ook een nieuwe basis op te bouwen, dingen te leren, te veranderen. Het werd tijd om mijzelf te leren kennen en te worden wie ik ben. Erachter komen wat ik belangrijk vind in het leven en wat ik wil bereiken en daarmee beginnen. Mijzelf in het diepe gooien en kijken hoe ik eruit kom, leek mij beter dan wanhopig uit het diepe proberen te komen waar ik al in zat en hopen dat alles nog hetzelfde zou zijn als ik eruit was gekomen.

Ik woon hier nu een paar weken en heb het idee dat dit een van de beste keuzes is geweest die ik ooit heb gemaakt. Ik heb dan wel iedere dag last van mijn angsten, maar dat zijn dezelfde angsten die ik zou hebben als ik niet was verhuisd. En in deze situatie geef ik mijzelf weinig keus er iets aan te doen. Iedere dag stel ik mijzelf een doel, ga ik de confrontatie aan. Ik ben hierheen gegaan om de confrontatie aan te gaan met mijzelf en tot nu toe stel ik nog niet teleur. Ik had de neiging om van mijzelf te verwachten wat anderen van mij verwachten, terwijl ik weet dat dat te hoog gegrepen is. Daar ben ik nu mee opgehouden, doe ik dingen op míjn tempo. Ik leer mijzelf kennen en daag mijzelf uit. Ik maak het leven leuk en ga problemen niet langer uit de weg. Er zit een nieuwe ‘ik’ aan te komen die er al jaren uit wil, die anderen al lang hebben gezien, maar ik nog niet. Ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb, maar dat dit wel de eerste stappen zijn op de juiste weg. Ook weet ik dat deze weg ooit comfortabel zal worden, maar dat dat niet betekent dat ik er niet van mag afwijken.

Life begins at the end of your comfort zone.