Wanneer je niets meer te verliezen hebt
en het niet eens bent met hoe je leven eruit ziet, wat doe je dan? Je kunt je
vasthouden aan de dingen die je al lang bent verloren en proberen ze terug te
krijgen, maar je weet dat dat alleen maar pijn zal doen. Dan kun je beter
accepteren dat het voorbij is, dat je leven er niet meer hetzelfde uitziet en
dat alles altijd zal blijven veranderen. En als je zelf de keuze wilt hebben
over veranderingen, dan zul je daar wat voor moeten doen. Blijf je in het
comfortabele hangen en stel je de teleurstelling uit, of kies je ervoor om iets
van je leven te maken? Heb je liever spijt van de dingen die je niet hebt
gedaan, of van de dingen die je wel hebt gedaan?
Ik koos ervoor om mijn angst in de ogen
aan te kijken, dubbele overwinning, en mijn leven te veranderen. Ik heb mijn
spullen gepakt en ben naar de andere kant van Nederland verhuisd. Ik had geen
reden meer om te blijven hangen in het comfortabele wat al lang niet meer zo
comfortabel was. Ik had hoe dan ook een nieuwe basis op te bouwen, dingen te
leren, te veranderen. Het werd tijd om mijzelf te leren kennen en te worden wie
ik ben. Erachter komen wat ik belangrijk vind in het leven en wat ik wil
bereiken en daarmee beginnen. Mijzelf in het diepe gooien en kijken hoe ik
eruit kom, leek mij beter dan wanhopig uit het diepe proberen te komen waar ik
al in zat en hopen dat alles nog hetzelfde zou zijn als ik eruit was gekomen.
Ik woon hier nu een paar weken en heb het
idee dat dit een van de beste keuzes is geweest die ik ooit heb gemaakt. Ik heb
dan wel iedere dag last van mijn angsten, maar dat zijn dezelfde angsten die ik
zou hebben als ik niet was verhuisd. En in deze situatie geef ik mijzelf weinig
keus er iets aan te doen. Iedere dag stel ik mijzelf een doel, ga ik de
confrontatie aan. Ik ben hierheen gegaan om de confrontatie aan te gaan met
mijzelf en tot nu toe stel ik nog niet teleur. Ik had de neiging om van mijzelf
te verwachten wat anderen van mij verwachten, terwijl ik weet dat dat te hoog
gegrepen is. Daar ben ik nu mee opgehouden, doe ik dingen op míjn tempo. Ik
leer mijzelf kennen en daag mijzelf uit. Ik maak het leven leuk en ga problemen
niet langer uit de weg. Er zit een nieuwe ‘ik’ aan te komen die er al jaren uit
wil, die anderen al lang hebben gezien, maar ik nog niet. Ik weet dat ik nog
een lange weg te gaan heb, maar dat dit wel de eerste stappen zijn op de juiste
weg. Ook weet ik dat deze weg ooit comfortabel zal worden, maar dat dat niet
betekent dat ik er niet van mag afwijken.
Life begins at the end of your comfort zone.
