Ik lig in het park op mijn rode kleed. Mijn fiets heb ik in het zicht naast mij gezet. Ondanks dat hij op slot staat, ben ik bang dat hij gestolen zal worden. Ik zie een kraai voorbij lopen, hij is constant in beweging. Mijn huid brandt in de felle zon, maar daar maak ik mij niet druk om. Factor 20 doet wonderen. Naast mij ligt een stel, hetero, zij hebben hun fietsen neergelegd. Ze praten met elkaar, maar ik kan niet verstaan waarover. Ik heb mijn oor op mijn horloge, ik hoor iedere seconde wegtikken. Sinds ik hier lig heb ik mijn telefoon geen seconde losgelaten. Ik communiceer. Het verleden staat centraal. En met ieder tikje komt daar een seconde bij. De vliegende insecten vliegen mij om de oren, net als de wind. Er fietsen mensen voorbij, weg van hun verleden. Sommigen blijven staan om, net als ik, te genieten van het hier en nu en niet te denken aan wat er was of wat er misschien niet eens zal komen. Ik draai mij om en doe mijn horloge af. De tijd telt nu niet.
